Ergens komt een kind vandaan.

Ergens komt een kind vandaan, van ver,
van buiten, zonder naam.
Het is nog niemand, spreekt geen woord,
heeft van de dood nog niet gehoord,
het huilt nog van geboortepijn
en weet nog niet wie het ooit zal zijn...
Ergens moet een kind toch heen, het gaat zijn eigen weg alleen
en zoekt of in de wildernis een bron van levend water is
en luistert of een woord bestaat
waarin zijn toekomst open gaat...
Niemand weet wat leven is, alleen dat het gegeven is
van vuilnisbelt tot gouden troon,
aan vluchteling of koningszoon.
Wie leeft die maakt zijn eigen lied
en wie niet leeft verstaat het niet...
Dan roepen mensen:
jij, woon hier bij ons, woon hier bij mij.
De wereld wordt een huis voor jou
en liefde maakt een mens van jou.
Dan geven wij elkaar een naam.
Kind van mensen ben jij nu voortaan.

Huub Oosterhuis