|
Home | kalender |
                     |
  KUNSTinKERK”: INZEGENING GLASRAMEN. Tien jaar geleden werd onze kerk ingewijd en het is dan ook een gepast moment om een vurige wens van wijlen pastoor Luc Claus uit te voeren: de aankoop en plaatsing van twee glasramen. - Het eerste heet “HEER, RED MIJ!”, naar een passage uit het Matteüsevangelie, waarin Petrus vertwijfeld de hulp van Jezus inroept op het moment dat hij dreigt in de golven te zinken. - Het tweede tafereel draagt de naam: “SAMEN NAAR HET LICHT”, waarin mensen gehoor geven aan de roepstem van God, het Licht, en op weg gaan. Beste pastoor Luc, Ja, ze staan er, jouw gedroomde glasramen! Je was er op 7 juli wel niet lijfelijk bij, maar niemand kon jouw aanwezigheid ontkennen. Want het is een inzegeningplechtigheid geworden naar jouw hartenwens, tien jaar na de inwijding van jouw kerk. De bisschop vond het de moeite om zelf het zegengebaar te stellen. Je zult het jouw naamgenoot wel ergens hebben ingefluisterd, want je hebt dat altijd goed gekund, mensen sturen… Het is een volle kerk geworden. Wij hebben veel volk uitgenodigd, zoals jij dat graag deed: mensen samenroepen. De hobo- en pianostukjes van Carola Dieraert en Bernard Cosaert, die het geheel aaneenweefden, klonken betoverend mooi. Het koor kon rekenen op versterking door onze Neos-vrienden, op Jolien Platteau (trompet) en op Bram Ysebaert (djembé). De liederenkeuze verklankte perfect de thematiek van de glasramen. Ontwerpster Ingrid Meyvaert (ooit “akela” met jou als aalmoezenier) verwoordde het ontstaansproces van de kunstwerken. Zij sprak niet zonder emotie, want het kwam recht uit haar (en jóuw) hart. De taferelen zijn immers de uitvloeiing van een innerlijke dialoog tussen haar en jou, beste Luc, mede via de mensen die jou goed kenden. Deken Michel T’joen had een treffend zegengebed geschreven en de bisschop sprak het graag uit., nadat deze van zijn kant de thematiek van de glasramen op zijn direct-eenvoudige manier had geduid. Eerder had hij samen met de aanwezigen tijdens een luimige evocatie kennisgemaakt met alle groeperingen van de parochie. Zo werd ons kerkgebouw opnieuw opgetrokken met de letters ‘Kunstinkerk”; de 13 vertegenwoordigers van de verenigingen werden geflankeerd door kinderen die blijgezind met kleurige wimpels zwaaiden. Zo wilde jij het toch, beste pastoor Luc? Samen levende kerk bouwen en pas dan stenen aandragen… De Magnificatlofzang met koor, orgel, hobo en trompet klonk dan ook feestelijk en oprecht. Ons aller Pater Marc mocht ten slotte iedereen bedanken en een receptie aankondigen. En welke! Daar had onze mannenkookclub Spimako, waarvan jij ook actief lid was, de beste zorgen aan besteed. De parochiezaal ‘De Spil’ liep boordevol… en de plaatselijke pers - schitterend door haar afwezigheid - besteedde niet één regeltje aan het massale gebeuren. Is religieus nieuws dan toch schadelijk voor de gezondheid? Ten slotte nog dit: de bisschop merkte fijntjes op dat er vier ‘Luk’-en op de eerste rij naast elkaar zaten … En jij, Luc-van-ons, was er nog niet eens bijgerekend! De avond was inderdaad in alle opzichten “gelukt”. Bedankt lieve pastoor-in-de-hemel. Blijf verder aan ons denken: jouw toegenegen medeparochianen. Hier volgen enkele sfeerbeelden. Terug St.-Pieter startpagina 
|
 | Afdrukken |Zoeken |SiteMap | Mail ons |
|
|
Laatste wijzigingen: 30/07/12 @ 23:27 CET | 10.6 msec © Copyright 2003-2024 Parochie-ronse.be Powered by SiteEdit © 2002-2024 |